காம அஸ்திரங்கள்! பாகம்-12

அக்கா.! நான் ஆடையுடுத்தி வருகிறேனே.! “ என்றவளின் குரலில் குயிலின் இனிமையிருந்தது.

“ இவரே உனக்கு ஆடையுடுத்தி அலங்காரமும் செய்துவிடுவார். பிறகு இருவரும் என்னறைக்கு வாருங்கள் “ என்றவள் ” வீரரே.! அலங்காரக் கலையை செல்வியிடம் கற்றுக்கொள்ளுங்கள் “ என்று சொல்லி நகைத்தாள்.

“ அதை கற்று நான் என்ன செய்யப் போகிறேன் “ விறைத்த தண்டை அனிச்சையாக தடவினான் கருணாகரன்.

“ ம்ம்ம். கை சும்மா இருக்கட்டும். முன்னரே சொன்னதை நினைவில் வையுங்கள். இன்று நன்பகல் வரை இதற்கு விமோசனமில்லை “ என்று அவன் தண்டை மெல்ல தட்டிவிட்டு வெளியே சென்றுவிட்டாள்.

செல்வி சீலையை விலக்கிவிட கொங்கைகள் இரண்டும் சற்று கூட சரியாமல் குவித்து வைத்த மனற்குன்றுகள் போல விறைப்பாக நின்றன. இடையிலிருந்த சிறு சீலை ஒற்றை முடிச்சில் ஊசலாடிக்கொண்டிருந்தது. அவளை விழுங்கிவிடுவது போல அவன் பார்த்த பார்வையில் அப்பாவையின் அங்கங்கள் சிலிர்த்தன. ஒற்றை கையால் தனங்களை மறைக்க முயன்றாள்.

“ பார்வையிலேயே என்னை கர்ப்பமாக்கிவிடுவீர்கள் போலிருக்கிறது. சரி அலங்காரத்தை தொடங்குங்கள். முதலில் அந்த தைலத்தை எடுத்து கூந்தலில் தடவுங்கள் என்றவள் அவனுக்கு முதுகு காட்டி நின்றாள். அருகிலிருந்த முக்காலியில் வித விதமான தைலங்களும் வாசனை பொடிகளும் இவன் நாசியைத் துளைத்தன. அவள் காட்டியை தைலத்தை எடுத்து கைகளில் தேய்த்து கூந்தலில் தடவிக்கொண்டே முதுகையும் தடவினான்.

“ ம்ம்.. கூந்தல் தைலம் வேறெங்கும் படக்கூடாது. கவனமிருக்கட்டும் “ என்றாள்.

கருணாகரன் காமத்தீயில் எரிந்து சாம்பலாகிக்கொண்டிருந்தான். அவள் திரும்பினாள். இம்முறை தனங்களை மறைக்காமல் “ கஸ்தூரியை தடவுங்கள் “ என்று சொல்லிவிட்டு அன்னார்ந்து கழுத்தைக் காட்டினாள். அடுத்து கையை தூக்கி அக்குளை காட்டினாள், இவன் தடவ தடவ கொங்கைகள் இரண்டு விம்மி இருவரின் மூச்சுக்காற்றும் சூடாக உரசிக்கொண்டன. கருணாகரன் சட்டென்று அவள் கொங்கையொன்ற பற்றினான்.

“ வீரரே.! அலங்காரம் செய்பவர்களுக்கு அனுபவிக்கும் எண்ணம் வரக்கூடாது “ என்று எச்சரித்தாள்.

“ இப்படி ஒரு பெண்ணை வைத்துக்கொண்டு எண்ணங்களை அடக்குவது சிரமமென்று உனக்கு தெரியாதா “ என்றான்.

“ எதுவும் சிரமமில்லை வீரரே.! முயன்றால் முடியாதது எதுவும் இல்லை. பொறுத்தார் பூமி ஆள்வார் “ என்று நகைத்தாள்.

“ அந்த குப்பியிலிருக்கும் தைலத்தை காம்புகளில் தடவுங்கள் “ என்றாள். சிறிய குப்பியில் இருந்ததை விரலில் தொட்டு காம்புகளில் தடவினான். செல்வியின் காம்புகள் வழக்கத்துக்கு மாறாக நீளமாக இருந்தன. சற்று அழுத்தமாகவே நசுக்கி உருட்டினான்.

“ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் .. ஆஹ்ஹ்ஹ் “ அலங்காரத்தில் அழுத்தம் கூடாது வீரரே.! அதற்குத்தான் பெண்களை அலங்காரம் செய்ய வைத்துக்கொள்கிறார்கள். மென்மையாக கையாளுங்கள். “ என்று சிரித்துவிட்டு காலை முக்காலியின் மேல் வைத்தவள் இடுப்பிலிருந்து சிற்றாடையை விலக்கி தொடையின் உள் பகுதியை காட்டினாள்.

அவன் தோள்களை அழுத்தி மண்டியிடவைத்து தொடைகளை மேலும் விரித்தாள். இறுக்கி மூடிய யோணி இதழ்கள் உட்புறம் மடிந்திருக்க யோணி மேடு சற்று உப்பலாக இருந்தது. பிராயக் குறைவின் காரணம் யோணியைச் சுற்றியிருந்த பூனைமுடிகளின் அடர்த்தி குறைவாகவே இருந்ததால் யோணியின் முழு அழகையும் கண்டான்.

“ ஆராய்ச்சி பின்னர் செய்யலாம். சீக்கிரம் “ என்று அவள் சொல்ல தைலத்தை எடுத்து யோணியின் இரண்டு பக்கங்களிலும் மதன மேடையிலும் தடவினான். விரலை நீளவாக்கில் வைத்து யோணிவெடிப்பில் தடவ அவள் அனது தலை முடியை இறுக்கிப் பிடித்து “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்” என்று முனகினாள். மதன மேட்டிலிருந்து ஆசனபுழை வரை கருணாகரனின் விரல் நேர்கோட்டில் இயங்க செல்வி கட்டுப்பாட்ட இழந்தாள்.

“ போதும்.. போதும் .. நழியாகிறது “ என்று சட்டென்று அவனிடமிருந்து விலகினாள்.

அதுவரை தகித்துக்கொண்டிருந்த கருணாகரன் அவள் உணர்ச்சிமேலீட்டால் நடுங்குவதை கண்டு தன்னை மேலும் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டான். பெண் சூடேறும் வரையில் மட்டுமே அதிகாரம் செய்கிறாள். அதன் பின்னர் அடங்கிப் போகிறாள்!. சீலை கட்டிவிடுவது எப்படியென்று சொல்லித்தந்தாள். விம்மிய கொங்கைகளை கச்சையில் அடக்கி கட்டிவிட்டு “ வாருங்கள் போகலாம் “ என்று அவனையும் அழைத்துக்கொண்டு அமுதாவின் அறைக்குச் சென்றாள்.

அமுதாவின் அறையில் மஞ்சமிருந்தது. அதன்மேல் ஆடைகளுக்கு பதிலாக மல்லிகை மலர்ச்சரங்களை உடுத்திக்கொண்டு ஒய்யாரமாக படுத்துக்கிடந்தாள் அமுதா. அவளை பார்க்கும்போது வானிலிருந்து ரதி தேவி இறங்கிவந்து கிடப்படதை போலவேயிருந்தது. கருணாகரனோடு செல்வியும் அவளைப் பார்த்து திகைத்தாள் என்று தான் சொல்லவேண்டும்.

கொங்கைளிரண்டும் மலர்ச்சரங்கள் நெருக்கமாக சுற்றப்பட்டு மறைக்கப்பட்டிருந்தன. இடைக்கு கீழே இரண்டு தொடைகளிலும் தனித்தனியாக மலர்சரங்களை சுற்றி யோணிக்கு குறுக்கேயும் மலர்ச்சரங்களால் இரு புறமும் வரிந்து கட்டியிருந்ததால் வெள்ளை மலர்களுக்கிடையில் சிலும்பிக்கிடந்த கருப்புக்காடு காண்போரை வெறிகொள்ளச் செய்யும்வண்ணம் இருந்தது.

“ வாருங்கள்! மலர் விருந்து உங்களுக்காகத்தான் “ என்று இரு கையையும் நீட்டி அழைத்தாள் அமுதா.

“ இந்த மலரும் உங்களுக்குத்தான் “ என்று அவன் தோளில் சாய்ந்தாள் செல்வி.

’அருகிலிருக்கும் ஒற்றை மலரை அனைப்பதா! மஞ்சத்திலிருக்கும் மலர்ச்சோலையை தழுவுவதா! இந்த இரு பெண்களும் தன்னை என்னபாடு படுத்துவார்களோ!’ என்று கருணாகரன் சிந்தை கலங்கினான்.

“ முதலில் அமருங்கள். பின்னர் குழம்பலாம் “ என்று செல்வி நகைத்துக்கொண்டே அவனை அமர வைத்து மேலங்கியைக் கழட்டினாள்.

இனியும் சும்மாயிருப்பது சரியல்லவென்று எண்ணிய கருணாகரன் செல்வியின் இடையை பிடித்து அழுத்தியபடியே அமுதாவின் அமுத கலசங்களை மலராடையோடு தடவினான். மலரோடு சேர்த்து அவளின் மலர்ப்பந்துகளை உருட்ட ‘ ம்ம்ம்ம் … ம்மம்ம் ‘ என்று மெல்ல முனகினாள் அமுதா. இடையிலிருந்த கையை எடுத்து இடது கொங்கையில் வைத்த செல்வி அவன் இடைக்கச்சையை தளத்தினாள். அமுதாவின் பருத்த கொங்கைக்கும் செல்வியில் சற்றே சிறுத்த கொங்கைக்கும் கடினத்தன்மையில் இருக்கும் வித்தியாசத்தை வியந்துகொண்டே கசக்கினான்.

ஆளுக்கொரு பக்கம் வேலை செய்வது சரியல்லவென்று தன் கவனத்தை செல்வியின் பக்கம் திருப்பி, அவள் கச்சையை அவிழ்த்துவிட்டு மலர்கலசங்களை உருட்டி பிசைய செல்வியின் முனகல் ” ம்ம்ம் ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்…, ம்ம்ம்ம் ஆஹ்ஹ்ஹ்… ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் “ காம ராகமாய் வெளிவந்தது.

பெண்ணின் காம ஒலி ஆணுக்கு எத்தனை வெறியூட்டும் என்பதை கருணாகரன் அப்போதுதான் உணர்ந்தான். இவளின் முனகல் சத்தம் கேட்டால் கல்லுக்கும் காமம் வருமென்று நினைத்து நீளமான காம்புகளில் ஒன்றை திருகிக்கொண்டே இன்னொன்றை சுவைக்க ஆரம்பித்தான். அவன் வாய்க்குள் முழுவதும் சென்றுவிட்ட செல்வியின் மாங்கனியை ருசித்துச் சப்பி இழுக்க, அமுதா எழுந்து அவன் இடைக்கச்சையையும் கோவணத்தையும் முழுவதும் களைந்துவிட்டாள்.

விடுதலை கிடைத்த வேகத்தில் வில்லிலிருந்து புறப்பட்ட அம்பு போல அவன் தோலாயுதம் ‘சத்’தென்று அடிவயிற்றில் ஒட்டிக்கொண்டது. வலது கனியை வாயில் தினித்தபடியே அவனை கட்டிலில் மலர்த்தினாள் செல்வி. கருகருவென வளர்ந்திருந்த மார்பு ரோமங்கள் அவளின் உடலில் உரசி காமத்தை மேலும் கிளறிவிட நட்டுக்கொண்டிருத லிங்கத்தை தொடாமல் காலிரண்டையும் நன்றாக விரித்து உள் தொடைகளையும் விதைக்கொட்டைகளியும் வருடினாள் அமுதா.

“ செல்வி .. இதைப் பார் “ என்று அவளின் கையை எடுத்து தண்டின் மேல் வைத்தாள். பழுக்க காய்ச்சிய இரும்புத்துண்டை தொட்டது போல உணர்ந்த செல்வி ஓரக்கண்ணால் அதை பார்த்தாள்.

“ அக்கா, என்ன இது!.. அம்மாடியோவ்வ்..! இதை நான் தாங்குவேனா! “ என்றவள் மாங்கனியை அவன் வாயிலிருந்து பிடிங்கிக்கொண்டு மலைவாழைக்கு தாவினாள். அவளின் சிறுத்த பின்புற மேடுகளை சீலையோடு தடவிக்கொண்டு அமுதாவின் இடையில் கட்டியிருந்த மலர்ச்சரங்களை அறுத்தான்.

கையில் கிடைத்த மகாலிங்கத்தை கண்கொட்டாமல் பார்த்த செல்வி அதன் நுனியில் துளிர்த்திருந்த முன்நீரை நுனிநாவினால் தீண்டிச் சுவைத்தாள். “ பழத்தை உரித்துவிட்டு சுவைத்துப்பார் செல்வி “ என்று அமுதா சொன்னதும்  முன் தோலை கீழிறக்கி சிவந்த மொட்டின் நுனியைச் சப்பினாள். அதற்க்காகவே காத்திருந்த கருணாகரன் புட்டத்தை தூக்கி வாயில் இடித்தான். அரை தண்டு உள்ளே சென்றதுமே செல்வியில் தொண்டைக் குழியில் இடிக்க “க்வ்வ்க்க்க்’கென்று சப்தமிட்டாள்.

“ உங்கள் வேகத்தை இவளிடம் காட்டாதீர்கள். பாவம் சின்னப்பெண் “ என்று அவன் தொடையில் தட்டினாள் அமுதா.

“ ஏன்.. என்னால இதை முழுவதும் சுவைக்க முடியாதா.! “ என்று செல்வி முடிந்தவரை வாய் திறந்து தண்டை உள்ளேவிட்டு அழுத்தினாள். சிறிய வாயை கிழித்துக்கொண்டு அவன் தோலாயுதம் உள்ளே செல்ல இறுக்கமான யோணிக்குள் விட்டதை போலவே இருந்தது. செல்வியின் வாய்க்குள் போனதுபோக மீதமிருந்த அடித்தண்டை பக்கங்களில் நக்கினாள் அமுதா.

இருவருமே புட்டங்களை இவனுக்கு காட்டி மண்டியிட்டிருந்ததால் செல்வியில் சீலைக்குள் இடது கையையும் மலர்சரங்களில் விடுலை பெற்று விரிந்திருந்த அமுதாவின் புடங்களுக்கு நடுவில் வலது கையும் வைத்து தடவினான். அமுதாவின் யோணி வெகுவாக கசிந்து பின் பக்கம் வெடித்த இடத்தில் ஒழுகிக்கொண்டிருந்தது. விரலை யோணிக்குள் செலுத்த “ஆஆஹ்ஹ்ஹ்’ என்று முனகி புட்டத்தை பின்னுக்கு தள்ளினாள் அமுதா. சூடான எண்ணெய்க்குள் விரலை விட்டது போல அமுதாவின் யோணி கொதித்தது.

ரஞ்சனாவின் யோணி ரசத்தை சுவைத்திருந்ததால் இவளின் ரசத்தையும் சுவைக்க எண்ணி விரலைச் சப்பினான். அத்தனை சுவையாக இல்லாவிட்டாலும் அமுதாவின் யோணி மணம் கிறக்கத்தை தந்தது. செல்வியின் வாயிலிருந்த தோலாயுதம் அமுதாவுன் வாய்க்குள் செல்ல, செல்வியின் யோணிக்குள்ளும் விரலை செலுத்தும் வேலையில் இறங்கினான்.

செல்வி இடுப்புச் சீலையையும் அவிழ்த்துப் போட்டு முழு நிர்வாணபாவைச் சிலையானாள். வெண்பளிங்கு சிற்பமொன்று உயிரோடு தன் முன்னே இருப்பதாக நினைத்தவன் உடலில் அத்தனை நாளங்களும் முறுக்கேறின. அதன் வேகத்தை அமுதாவின் யோணிக்குள் காட்டி வேகமாக புணர ““ வீரரே.! தேனில் திளைத்த பலாச்சுழை வேண்டுமா.! “ என்று செல்வி கால்களிரண்டையும் அவன் மார்புக்கு குறுக்கே போட்டு பின்பக்கம் லேசாக வெடித்திருந்த பலாச்சுழையை பார்வைக்கு வைத்தாள்.

வாசனை தைலம் தடவும் போதே அதை சுவைக்க நினைத்தவன் இரு கைகளாலும் யோணியை விரித்தான். பூனைமுடிகளுடன் மெல்ல வெடித்த யோணிப்பிளவு சிவந்து தேன் சுரந்து கொழகொழப்பாக இருந்தது. அதிலிருந்து வீசிய கஸ்தூரி மணமும், இயற்கையான யோணி வாடையும் கருணாகரனின் காம பித்தத்தை தலைக்கேற்ற நாவினை வெடிப்பில் சுழற்றி தேனை நக்கினான். சொரசொரப்பான நாக்கு பட்டதும் “ ம்ம்ம்ம்மாஹ்ஹ்ஹ்ஹ் .. ம்ம்ம் ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ் “ விதவிதமான முனகல் ஓசைகள் செல்வியிடம் வெளிவந்தன.

முனகல் சங்கீதம் படித்தவள் போன்ற அவளின் காம ஒலி கருணாகரனை விட அமுதாவுக்கு அதிக கிளர்ச்சியை தர அவன் இடையில் குறுக்கே அமர்ந்து வீறுகொண்ட சிங்கம் போலிருந்த தண்டினை வெந்துகொண்டிருக்கும் யோணிக்குள் விட்டுக்கொண்டாள். அவள் முழுத்தண்டும் உள்ளே வைத்து இடையை மட்டும் மெல்ல அசைக்க, செல்வியின் யோணியை முழுவதுமாக வாய்க்குள் கவ்விச் சுவைத்துக்கொண்டே புட்டங்களை தூக்கி புணர ஆரம்பித்தான். செல்வியும் அமுதாவும் நேரெதிரே இருந்ததால் அமுதாவின் கொங்கைகளைச் சுற்றியிருந்த மலர்ச்சரங்களை கீழிறக்கி குலுங்கும் மாங்கனிகளை பற்றி கடித்தாள் செல்வி.

மூவரின் காம ஒலிகளும் ஒருங்கே அறை முழுவதும் நிரம்பியிருக்க அமுதா யோணித்தீயை அடக்க வேகமாக புணர ஆரம்பித்தாள். அதே நேரம் அவனும் தேனெடுக்க செல்வியின் மதன கூட்டை நாவினாள் துளைத்தெடுத்தான். கருணாகரனின் எண்ணம் முழுவதும் செல்வியின் யோணியைச் சுவைப்பதிலேயே இருந்ததால் செல்வி வேகமாக சூடேறி பெருத்த முனகலுடன் அவன் வாயில் யோணி ரசத்தை வடித்தாள்.

அவன் முகம் முழுவதும் மதன நீரால் நனைத்துவிட்டு எழுந்தவளின் காமக் கிளர்ச்சி அடங்காததால் “ அக்கா, போதும். நிறுத்து.! என் யோணிக்கும் சற்று விட்டுவை.! “ என்று அமுதாவிடம் சொல்ல அமுதா எழுந்துகொண்டாள். அமுதாவின் மதன நீரில் நனைந்த தண்டை நக்கிச் சுத்தமாக்கிவிட்டு செல்வி மலர்ந்துபடுத்தாள். கால்களுக்கிடையில் மண்டியிட்டு தண்டை யோணியில் உரச தீப்பற்றியது போல துடித்தாள் செல்வி.

இவளின் சிறிய புழைக்குள் தன் தண்டு போனால் நிச்சயம் கிழிந்துபோகும் என்று நினைத்தவன் “ அமுதா, விளக்கெண்ணெய் எடு “ என்று சொன்னான்.

“ ஆஹா.. என்ன கரிசனம் “ என்று அமுதா குனிந்து அவன் தண்டில் உமிழ்ந்துவிட்டு செல்வியின் யோணியிலும் கொஞ்சம் வழியவிட்டவள் “ ம்ம்ம்ம் இபோது செலுத்துங்கள் “ என்றாள்.  செல்வியும் கால்களை மடக்கி விரிக்க வெடிப்பில் தண்டை மெல்ல நுழைத்தான். மெல்ல மெல்ல விரிந்து யோணி உள் வாங்க செல்வியின் முனகல் அதிகமானாது. அமுதா செல்வியின் மாங்கனியை சுவைக்க கருணாகரன் தண்டை வேகமாக அழுத்தினான். அவள் யோணியின் இறுக்கம் தண்டின் தோலைக் கிழிக்க முழுத் தண்டையும் உள்ளே விட்டு மெல்ல புணர்ந்தான்.

“ ம்ம்ம்ம் ம்ம்ம்ம்ம்.. வேகம் வேகமென்று செல்வி கத்தினாள். இவளின் யோணிக்குள் தன் தண்டு நெடு நேரம் தாக்குப்பிடிக்காது என்பதை கருணாகரன் சில வினாடிகளிலேயே உணர்ந்து கொண்டான். இருப்பினும் அவளே கேட்கும் போது சும்மா இருப்பது சரியல்லவென்று வேகமாக இடித்தான். அடிவயிற்றில் வேல் நுழைந்துவிட்டது போல “ அம்மா.. “ என்று அலறினாள். கருணாகரன் எதையும் பொருட்படுத்தாமல் வேகமாகவே புணர்ந்துகொண்டிருக்க தண்டு வெடிக்கும் நிலைக்கு போனது. ’அடக்கு அடக்கு’ என்று உள்ளுணர்வு எச்சரித்ததால் சட்டென்று தண்டை அழுத்தியபடி அசையாமலிருந்தான்.

“ வீரரே! வெளியே எடுங்கள். வேகமாக எடுத்துவிடுங்கள் “ என்றாள் அமுதா.

கண்ணை இறுக்கிமூடிக்கொண்டு குண்டியைச் சுறுக்கி விந்து வராமல் கட்டுப்படுத்தியவன் சட்டென்று தண்டை உருவினான். வெடுக்வெடுக்கென்று துடித்த தண்டை அமுதா வாயில் கவ்வி நுனியை இறுக்கினாள். கருணாகரன் முழுமையாக அடக்கியபின் அமுதா குப்புற படுத்து மண்டியிட்டு யோணியை பிளந்து காட்டினாள். தண்டை உள்ளே நுழைத்ததும் அவளே பின்புறம் இடித்து புணர்ந்தாள். வெவேறு நிலைகளில் இருவரையும் மாறி மாறி கிட்டத்தட்ட ஒரு நாழிகைக்கும் மேலாக நிறுத்தி நிறுத்தி புணர்ந்துகொண்டிருக்க இரண்டு பெண்களும் அளவில்லாமல் உச்சம்டைந்து மதன நீரை ஆறாக வழியவிட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள்.

இறுதியில் கருணாகரனின் தண்டு பெரும் வலியெடுக்க ஆரம்பித்தது. “ அமுதா. இனி முடியாது.. ஆஹ்ஹ்ஹ் “ என்று அவளை படுக்க வைத்து பின் புறமாக புணர்ந்துகொண்டே கத்தினான். இத்தனை நேரம் தாக்குப்பிடித்தவனை அமுதா இதுவரை கண்டதில்லை. இருப்பினும் எவ்வளவு தூரம் நீடிக்க முடியுமென்று பார்ப்போம் என நினைத்தவள் “ வீரரே.! காஞ்சி நினைவிருக்கட்டும் “ என்று சொன்னாள்.

காஞ்சியின் பெயரைக் கேட்டதும் வெளியேற துடித்த கஞ்சியை சட்டென்று உள்ளுக்குள் அடக்கினான்.

அந்த நேரத்திலும் அவன் காட்டிய கடமையுணர்ச்சி அமுதாவை மெய்சிலிர்க்க வைத்தது. அவனை மஞ்சத்தின் விளிம்பில் அமரவைத்தாள். குரங்குகுட்டி தாயைக் கட்டிக்கொள்வது போல அவன் இடையைச் சுற்றி செல்வியின் கால்களை பின்னலிடவைத்து யோணியை லிங்கத்தில் விடச் சொன்னாள். செல்வி அவன் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு கொங்கையை வாயில் தினித்தபடியே தண்டை உள்ளே வாங்கினாள்.

“ வீரரே.! இபோது எழுந்து நின்று அவளை புணருங்கள் “ என்றாள் அமுதா.

கருணாகரன் அவளை இருகைகளாலும் தாங்கிவண்ணம் எழுந்து நின்றான். அவனுக்கு செல்வி சிறுபிள்ளை போலவே இருந்ததால் கைகளை ஏந்திகொண்டு தண்டில் தேங்காய் உரிப்பதை போலவே அவளை உரித்து புணர்ந்தான். அவன் உடலில் வியர்வை ஆறாக வழிந்தோட செல்வியின் யோணிரசம் தண்டின் வழியே பெருக்கெடுத்து வழிந்தது. அமுதா அவன் கால்களுக்கிடையில் புகுந்து விதைப்பைகளையும் செல்வியின் மதன நீரையும் சுவைத்தாள்.

“ ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ் ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம் “ மென்று கருணாகரன் செல்வியை அழுத்திப்பிடித்தவண்ணம் சுடு நீரை யோணிக்குள் பாய்ச்சினான். ’சர் சர்’ரென்று உள்ளே பீச்சிய விந்துக்குழம்பு செல்வியின் கருவறைக்குள் கூரிய அம்புகளாக பாய்ந்தது. முழுவதையும் வடித்துவிட்டு அவளை கீழிறக்கி மஞ்சத்தில் மல்லார்ந்தான். யோணி கிழிந்துவிட்டதோ என்று பயந்து செல்வியும் நிற்க முடியாமல் தள்ளாடி அவன்மீது விழுந்தாள்.

ஒரே நேரத்தில் இப்படி திகட்ட திகட்ட காமத்தை அனுபவித்தறியாத அமுதா அவன் கேசங்களை தடவி முத்தமிட்டு “ வீரரே.! வெற்றி உங்களுக்கு நிச்சயம் கிட்டும் “ என்று கூறினாள்.